Uw Turkije
Turkije Geschiedenis

Geschiedenis Cyprus en Cyprus-conflict


335 – 325 v. Chr. Cyprus is deel van het rijk van Alexander de Grote.
325 - 58 v. Chr. Hellenistische periode.
        Cyprus wordt deel van het rijk van de Ptolemeer in Egypte, de 
        verschillende stadskoningrijken worden verenigd met als hoofdstad Pafos.
58 v. Chr.- 330 n.C. Romeinse tijd
330 – 1191 Byzantijnse (Oost Romeinse) tijd.
        Cyprus wordt bezit van Richard Lowenherz, het eiland wordt verkocht en
        komt uitendelijk in het bezit van de afgezette koning van Jeruzalem, 
        Guy de Lusignan.
1192 – 1489 Frankentijd. 
        In 1489 schenkt koningin Katerina Cornaro uit de Lusignan dynastie, 
        het eiland aan Venetië.
1489 – 1571 Venetiaanse periode.
        Cyprus wordt een belangrijke handelsbasis.

1571 – 1878 Osmaanse (Ottomaanse) periode

Op 4.6.1878 werd tussen Groot-Brittannië en het Osmaanse rijk het verdrag 'Convention of Defensive Alliance' gesloten waarbij in ruil voor de ondersteuning tegen de offensieven van Rusland, het Osmaanse rijk, Cyprus verpachte aan het Britse rijk. 
Tijdens de eerste wereldoorlog werden de Osmanen en Engelsen tegenstanders en Cyprus werd door Engeland ingelijfd in het Britse rijk.

1878 – 1960 Britse periode

Met het verdrag van Lausanne, 1923, waarna op de ruines van het Osmaanse rijk, de Turkse republiek werd uitgeroepen, accepteerde Turkije de annexatie van Cyprus door Groot-Brittannië. 
1925 werd Cyprus een Britse kroonkolonie.
In 1931 begonnen Griekse opstanden tegen de Britse overheersing en wilde men de aansluiting van Cyprus bij Griekenland bereiken.
Na de 2de wereldoorlog kondigde de Britse regering meer zelfbestuur voor de Cyprioten aan maar liet tegelijkertijd weten dat van een onafhankelijkheid geen sprake kon zijn omdat sommige Commonwealth territoria, strategisch te belangrijk zijn.
Deze Britse verklaring had tot gevolg dat de Grieks Cyprioten tot de wapens grepen met hun slogan ENOSIS – vereniging met Griekenland.
In April 1955 begon de EOKA, de militaire vleugel van de ENOSIS met militaire acties tegen Britse instellingen. Geestelijke vader van de ENOSIS werd Makarios, aartsbisschop van Cyprus.
De tot die tijd neutraal gebleven Turks-Cyprioten werden uiteindelijk ook doelwit van de EOKA.

In februari 1957 kwam het tot een eerste gewelddadig conflict tussen beide bevolkingsgroepen, de Turks-Cyprioten vestigden de VOLKAN, de latere TMT,om zich te wreken tegen de EOKA. 
De Britten maakten hiervan gretig gebruik en gebruikten de Turkse organisatie tegen hun strijd tegen de EOKA en transformeerden daardoor de antikoloniale strijd in een etnisch conflict.

De verstorven Griekse minister-president Andreas Papandreou verklaarde later :
“Het was de Britse strategie - als reactie tegen de bevrijdingspogingen van het Cypriotische bevolking - de Turken en Grieken tegen elkaar uit te spelen. Het eigenlijke Cyprus conflict had weinig met de relatie tussen de etnische groepen van het eiland te doen. Alles draaide om de strategische betekenis van Cyprus in het Oostelijk Middellandse Zeegebied."

Einde 1958 kwamen uiteindelijk Griekenland, Turkije en Groot-Brittannië overeen dat Cyprus onafhankelijk moest worden en samen een grondwet voor de nieuwe staat uit te werken.
Griekenland, Turkije en Groot-Brittannië zouden de onafhankelijkheid van Cyprus beschermen en Groot-Brittannië mocht 2 militaire basis op het eiland, ca. 4% van het eiland oppervlakte, behouden.

1960 – 1974 De onafhankelijke republiek Cyprus

Voor het eerst in haar woelige geschiedenis, waarbij vele verschillende volkeren Cyprus bezet hadden, voornamelijk vanwege haar strategische ligging, wordt op 16 augustus door de nieuw gekozen president, aartsbisschop Makarios ( de vroegere geestelijke vader van de ENOSIS), de republiek Cyprus uitgeroepen.
1963 komt het weer tot een gewelddadig conflict en volksopstand wanneer de Grieks-Cypriotische president Makarios een nieuw wetsvoorstel indient, die het veto recht (inspraakrecht) van de Turkse minderheid opheffen zou.

1974 – 2005 Het gedeelde Cyprus

De militaire junta in Griekenland verklaart de ENOSIS –vereniging van Cyprus met Griekenland – tot de hoogste prioriteit van haar buitenlandse politiek. De Griekse Nationaalgarde verjaagd de Cypriotische president Makarios en benoemd Nicos Sampson, een man uit de eigen rijen, tot president van Cyprus.

Om de Griekse junta af te zetten en de rechtsstaat op Cyprus weer te herstellen, eist Turkije van Groot-Brittannië, samen te interveniëren. 
Hoewel Groot-Brittannië de onafhankelijkheid van Cyprus mede gegarandeerd heeft, weet zij samen met de VS een veroordeling van de militaire junta door de Wereld veiligheidsraad te verhinderen.
Vijf dagen nadat de Griekse militaire junta de president van Cyprus verjaagd had (op 20 juli), landen Turkse troepen aan de ontoegankelijke noordkust van Cyprus. De Griekse Nationaalgarde kan de opmars niet tegen houden en tot 16 Augustus verovert het Turkse leger 37% van het eiland. Op 23 juli wordt in Griekenland de militaire junta afgezet en daarmee moest Nicos Sampson, die geen rugdekking meer had ook capituleren.

Vanaf deze tijd, 1974, is Cyprus verdeeld en heeft geen officiële regering meer.

15 november 1983 roept de Turks-cypriotische president Denktasch, het noordelijke deel van Cyprus uit tot onafhankelijke Turkse republiek Noord-Cyprus.

In april 2005 wordt een referendum gehouden in beide delen van Cyprus over het verenigingsvoorstel van de VN, waarbij de Turks-Cyprioten grote concessies moeten doen.
De Grieks-Cyprioten stemmen tegen en de Turks-Cyprioten voor.

EU en Cyprus

Na het referendum komt de EU tot het inzicht dat niet de Turks-Cyprioten maar de Grieks-Cyprioten een hereniging blokkeren. En verklaart heilig alle embargo's tegen het Turkse deel van Cyprus op te heffen maar laat het slechts bij deze beloftes.

De EU lapt geldende internationale recht aan haar laars en maakt het zuidelijke deel van het Cyprus eiland, zonder een officiële regering, lid van de EU. 

Hiermee heeft de EU voor zichzelf een probleem gecreëerd doordat het internationaal geldend recht overtreedt en durft nu van Turkije te verlangen, elke maatstaf van gerechtigheid opzij te schuiven.

Turkije zal hoogstwaarschijnlijk niet toegeven aan de druk van de EU en niet zoals de EU een speelbal van de Grieks-Cyprioten worden.

 

Naar boven

Design and Copyright ©2004-2015 by TapuTeam. Alle rechten voorbehouden.
Niets van dit artikel mag zonder voorafgaande toestemming gekopieerd worden, contact : info@tapu.nl